قهر ( تمام حرف دلم ) برای او

نگه دگر به سوی من چه می کنی 

چو در بر رقیب من نشسته ای  

به حیرتم که بعد از آن فریب ها 

تو هم پی فریب من نشسته ای 

به چشم خویش دیدم آن شب ای خدا  

که جام خود به جام دیگری زدی  

چو فال حافظ آن میانه باز شد  

تو فال خود به نام دیگری زدی  

برو . . . برو . . . به سوی او ، مرا چه غم 

تو آفتابی . . . او زمین . . . من آسمان  

بر او بتاب زان که من نشسته ام  

به ناز روی شانه ستارگان  

بر او بتاب زانکه گریه می کند  

در این میانه قلب من به حال او  

کمال عشق باشد این گذشته ها  

دل تو مال من ، تن تو مال او 

تو که مرا به پرده ها کشیده ای 

چگونه ره نبرده ای به راز من  

گذشتم از تن تو زانکه در جهان  

تنی نبود مقصد نیاز من  

اگر به سوی ات این چنین دویده ام 

به عشق عاشق نه بر وصال تو  

به ظلمت شبان بیفروغ من  

خیال عشق خوشتر از خیال تو 

کنون که در کنار او نشسته ای  

تو شراب و دولت وصال او  

گذشته رفت و آن فسانه کهنه شد 

تن تو ماند و عشق بی زوال او