حافظ

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما*چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما

ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون*روی سوی خانه خمار دارد پیر ما

در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم*کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما

عقل اگر داند که دل دربند زلفش چون خوش است*عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما

روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد*زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما

با دل سنگینت آیا هیچ درگیرد شبی*آه آتشناک و سوز سینه شبگیر ما

تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش*رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما