ساعت کوچک

آواز کوچکم دیگر باز نمی گردد

و اینک منم و شبها تا سرم را بر زمین بگذارم

و سیاه را تماشا کنم

و خاکستری پایان ناپذیر را  انتظار کشم

چه غم فزا و چه بی ششبان زمستان

و چه غم فزا است آواز بی صدا

و چه غم فزا است دراز کشیدن و دانستن

که صبح دیگری خواهد آمد

The small hours

No more my little songs come back and now of nights I lay

My had on down to watch the black and with the unfiling  gray

Oh sad are winter night’s and slow

And sad’s a songs that dumb

And sad it is to lie and know another down

Will come