نامت همه را خوشحال می کند غم آ . . . فراموشی ناگزیر
بد آ . . . حافظه ای که نمی داند چگونه به یاد نیاورد
چگونه نگاهت نکنم
وقتی خواب ها توان پذیرفتنت را ندارند
وقتی ندیدن زیبایی شعرم را گریه می کند
به خودت نگاه کن و بنویس , راز زیبا نویسی تو را , آیینه میداند که من
روزی اجازه زیبا نویسی داشتم
بنویس
بنویس
جهان محتاج تو و زیبایی است