غم . . . رویا . . . اشک . . .

ای کاش غمت بودم تا در نیمه شبهایت مرا به سینه می فشردی

ای کاش رویای خواب هایت بودم تا در تنهایی درون بسترت می خزیدم

و به یاد آن کس که محبوب توست مرا در سینه می فشردی و می بوسیدی

ای کاش اشکهایت بودم تا روی گونه ات  به سوی لبهایت  می دویدم

و شوری مرا مزه مزه می کردی

و آنگاه سنگ صبویت می شدم و در مرداب دلت

رنجهایت را به من می سپردی

که همراه خود از این جهان می بردم